Muntik na!

Hmmm... I almost see my self lying unconsious sa sahig last nyt. Buti na lang Im strong enough para manatiling nakatindig... Pero wag ka namumutla ako at nanlalambot... Ayoko lang na kaawaan ako. Nature ko na siguro ung itago kung ano mang nararamdam ko... Ganun pala ang pakiramdam ng parang isang kandilang unti-unting nauupod sa pag lipas ng oras na kung di mo papatayin ang sindi nito eh malulusaw na lang at kusang mamatay... Ayaw ko ng ganun. Ang hirap pala. Nung una sabi sa sarili ko " KAYA KO 'TO. Tulog lang ang katapat nito." Pero mali pala ako... Imbes na panandaliang tulog lang eh baka maging pang habang panahon na hanggang sa maagnas at kainin ng insekto ang buo kong katawan. Ayoko ng ganun katakot though lahat tayo sasapit sa ganung stage. Di pa nga siguro oras para ako ay lumisan. Me mga tungkulin pa akong dapat tuparin. Di ko pa nakikita ang taong mamahalin ko at magmamahal sakin. Ay parang out of nowhere na ako.... hehe... Basta nakatot talaga ako....